Bir savaşı başlatmak, barışı başlatmaktan çok daha kolaydır.
Kafası karışık bir genç eline minik bir 7.65 bir tabanca alır, Avusturya-Macaristan Veliahdını öldürür. Bunun üzerine bir dünya savaşı başlar ki, 10 milyon kişi ölür.
Ebetteki savaşın nedeni bu kafası karışık katil değildir ama ben savaşı başlatmanın ne kadar kolay olduğunu söylemeye çalışıyorum.
Ve asıl önemlisi 4 yılın sonunda sözde barış yapılır ama öyle başarısız bir barıştır ki, daha erkesi gün sürtüşmeler başlar, çok geçmeden ikinci bir dünya savaşı patlar ve bu kez 50 milyon kişi ölür.
Biraz geniş bakınca herkes fark eder ki, Birinci ve İkinci Dünya Savaşı iki ayrı savaş değil, başarısız olan bir dizi barış antlaşması ile ara verilmiş tek ve aynı savaştır.
Savaşın sahte kahramanı çoktur ama barışın mütevazı kahramanlarını kimse hatırlamaz. Savaşta ne kadar çok insan öldürdüğü ile ünlenen kahramanlar vardır ama barışı sağlayıp ne kadar çok insanın ölümünü engellediği takdir edilen kahraman azdır.
Ukrayna-Rusya savaşı başladığında kimse bunun yıllarca süreceğini düşünmemiştir (Tabii onları birbirine sokan İngiliz ve ABD ajanları dışında). Herkes bir 6 ay sonra biter diye ummuştur. İki yıldan sonra hala ufukta barış gözükmüyor. ABD raporlarında yüz binlerce insanın öldüğü bu savaş “Rusya’nın askeri ve ekonomik gücü yarıya inmiştir” diye değerlendiriliyor. İnsandan, barıştan söz eden yok.
Gazze’de bir yıldan fazla bir zaman önce başlayan İsrail katliamına dur diyen çok ama durdurabilecek, barışı getirebilecek akil adamlar hala çaresiz. Daha dün bir barış ışığı doğdu ama onun da ne kadar yanacağı İsrail’in insafına bağlı.
Suriye 13 yıldır kan revan içinde, barış hala oturmuş değil. Orada da bir barış ışığı var ama Türkiye olmasa üç günde sönebilir.
Terör örgütü PKK 40 yıldır can alıyor, Kürtlerin Türkiye’nin nimetlerinden faydalanmasını engelleyip onları devletten küstürmeye çalışıyor ama “çözüm süreci” diyenin paçasına da en çok sözüm ona barış havarileri saldırıyor.
Uzun lafın kısası, hamaset yapmak, vatan millet deyip yangına körükle gitmek kolay ama “yahu şu kanı durduralım” demek vatan hainliği oluyor.
Ukrayna’da, Gazze’de, Suriye’de savaşı durdurmaya çalışan kahramanları tanıyor muyuz? Kimler, nerelerde hangi konferansları düzenleyip, tarafları birbirlerine yaklaştırmaya, barış masasına getirmeye çalışıyor biliyor muyuz?
Bilelim.
Çünkü asıl kahramanlar savaşı sürdürenler değil durduranlardır.
