Oblomov romanını okumadıysanız hemen okumanızı öneririz. Zira bu kitap tembellik sanatının eseridir. İvan Gonçarov büyük yazar ve romancı. Bu kitap da onun nitelikli kaleminden çıktı. Roman, yazarın adıyla adeta özdeşleşti ve büyük yankı uyandırdı.
İvan Gonçarov'u daha yakından tanıyalım...
İvan Gonçarov, 18 Haziran 1812 tarihinde Simbirsk’te (bugünkü adıyla Ulyanovsk) geniş ve varlıklı bir tüccar ailede dünyaya geldi. Babasının babası 18. yüzyıl ortasında orduya olan hizmetleri sayesinde toprak sahibi soylu sınıfa yükselmişti; ailenin geri kalanıysa hububat ticaretiyle uğraşmıştı.
Babası Aleksandr İvanoviç, birkaç dönem Simbirsk’e belediye başkanlığı da yapmış saygın bir adamdı; Gonçarov’un biyografilerinde babasının dindar ve hüzünlü, annesi Avdotya Matveyevna’nın ise sert ve disiplinli olduğu yazar.
Babasını erken yaşta kaybettikten sonra başlayan eğitim hayatı onu aile mesleğinden uzaklaştırarak doğuştan yeteneği olan edebiyata yakınlaştırdı.
"ŞANS ESERİ YANILGI"
Moskova Üniversitesi’nin dilbilim fakültesine girdi ve en yakın arkadaşlarından Rus yazar Mihail Lermontov ile burada tanıştı. Gonçarov’un otuz yılı aşan, pek de parlak denemeyecek bürokrasi kariyeri üç yıl sonra üniversiteden mezun olması ve St. Petersburg’a taşınmasıyla başladı.
Burada samimi olduğu Maykov ailesi ve özellikle Nikolay Maykov, edebiyat çevrelerini tanımasına ve yazmaya başlamasına önayak oldu; ilk öyküsü “Şans Eseri Yanılgı” ailenin özel derleme kitabında çıktı.
Ailenin çocukları olan Apollon şair ve Valeriyan’a eleştirmen Latince ve Rus edebiyatı dersleri veriyordu. Belinski’yle arkadaşlığı sayesinde tasarladığı üçlemenin ilk kitabı Sıradan Bir Hikâye, ona erken gelen bir başarı kazandırdı.
Rus fırkateyni Pallada’nın koramiraline özel kalemlik ettiği seyahat sırasında Uzak Doğu ve Japonya’yı gördü; St. Petersburg’a döndükten sonra izlenimlerini Pallada Fırkateyni: Seyahat Notları adıyla yayınladı.
"OBLOMOV'UN RÜYASI"
Gonçarov yetişkinlik hayatı boyunca depresyonla ve teşhis edilmemiş zihinsel sorunlarla mücadele etti: Çağdaşı İvan Turgenyev’i intihalle suçlaması da onu ileride münzevi bir hayata götürecek olan paranoyaklığının erken bir işaretiydi. “Oblomov’un Rüyası” öykü halinde yayınlandıktan on yıl sonra Gonçarov’un eklemeleriyle Oblomov adıyla yayınlandı.
ELEŞTİRİLDİ, EDEBİYATA KÜSTÜ
Bu yıllarda devletin kurduğu sansür heyetine katıldı, ancak bu daireye hizmetleri uzun sürmedi ve 1867 yılında emekli oldu. 1869 yılında yayınlanan Yamaç, üçlemesinin son halkasıydı.
Okurlardan gördüğü ilgiye rağmen eleştirmenlerce beğenilmediğinden Gonçarov’un edebiyattan uzaklaştığı söylenebilir. Ömrünün son yirmi yılında denemelerini ve anılarını çeşitli yerlere yazdı. 1890 yılında felç geçirdi; ertesi sonbahar yakalandığı zatürreeden sonra 27 Eylül 1891’de hayatını kaybetti.
SLAVCILIK-BATICILIK
Gonçarov, Aleksandr Nevsky Manastırı’na gömüldü, 1956 yılında külleri Volkovo Mezarlığı’na taşınmıştır. Varlığının neredeyse tamamını, uşağının ölümünden sonra hamiliğini üstlendiği karısı Aleksandra Treygut ve üç çocuğuna bıraktı.
Gonçarov, hiçbir zaman çağdaşlarının Slavcılık-Batıcılık çatışmasına aktif olarak dahil olmadıysa da hayalci gelenekselcilikle aşırı pragmatizm arasında var olan uçurumu kendisinde ve çevresinde görmüş ve bu konuya romanlarında çeşitli açılardan mercek tuttu.
Daha Fazla Yorum Yükle
0 Yorum Yapılmış